I Saw the TV Glow (Film, 2024) - MovieMeter.nl (2024)

Mijn favoriete artieste (profielfoto) draagt mee bij aan de score van deze film blijkbaar (in de trailer zelfs te horen)

Hopelijk is het ook een goede film, A24 staat ook wel voor iets. Aan de muziek zal het zeker niet liggen, eigentijds, en ook wel alternatief genoeg. Voor de mensen die geen idee hebben wat modern alternatief inhoudt, de score is stacked met eigentijds alternatieve muziek dus het zal wel een goed eerste beeld vormen. In ieder geval een upgrade na dikwijls gebombardeerd te worden met de lang uitgemelkte 80's muziek en diens revival. De generaties van nu en die komt mag toch wel stilaan een eigen identiteit beginnen vormen...

Wel een klein beetje schrik dat de muziek ook wel eens het beste aan de film zou kunnen worden. En aan de regisseur, vibe en dergelijke te zien zal het toch wel geen film voor iedereen worden. Daarvoor zal het iets te cult/alt zijn.

Dit ruikt naar heiligschennis 😛 😢 🙄 😉 😈

Schoenbrun delivers a singular vision of arthouse horror that entrances for its fevered dream style and insanely cool imagery. I Saw the TV Glow is relatable for any ’90s kid who ever felt like an outsider whose closest friends were the ones found on TV. There’s something rare and special about a filmmaker so willing to get this personal and to do so with such a confident grasp of visual storytelling. More than just an assured piece of arthouse horror surrealism, it’s a stunning and bittersweet reminder that you’re not alone, fictional friends or otherwise.

Van: I Saw the TV Glow Review - bloody-disgusting.com

Klinkt erg interessant, staat al een tijdje op mijn to see lijst.

'I Saw the TV Glow' Review: Jane Schoenbrun's Brilliant Trans Story - indiewire.com

5 ballen van Indiewire (no pun intended), en met een 3,7* gemiddeld staat hij hoog in de Letterboxd horrorlijsten. Ik hoor goede dingen.

Heeft een nogal slecht gemiddelde hier 😢. Jij gaat hem denk ik wel kijken? Ik ben benieuwd naar deze namelijk!

Zeker, ik ben heel benieuwd.

Haar vorige film We're All Going to the World's Fair (2021) heeft ook een prutgemiddelde. Die vond ik overigens ook niet super (zesje), maar het zijn in elk geval geen doorsnee, middle of the road filmpjes... Op zijn minst een eigen oordeel waard, zou ik zeggen.

Ik noteer ze beiden even, geen idee wanneer ik er aan toe kom. Wellicht leuk materiaal voor de horrorchallenge.

Weer zo een film waarbij je achteraf denkt: waar heb ik in godsnaam naar gekeken. Beetje zoals bij Mother. Ook een film waar geen touw aan vast te knopen is.

Ik zag het eigenlijk al aankomen maar bij 3/4 van de film denk je toch serieus dat er iets gaat gebeuren en wil je toch weten hoe het afloopt.

Maar uiteindelijk kom je bedrogen uit en begint de aftiteling.

Kijk dit niet als je gewoon een simpele ziel bent die van slasher- of paranormale horror houdt.

Die 6,02 op IMDb doet me ook niet echt zinderen van geluk hoor.

Soms moet je gewoon accepteren dat de film waarin je zelf een figurantenrolletje hebt mogen meespelen het niet heel goed doet.

Klaas de Handyman schreef:
En weer een belachelijk verschil tussen de waardering op imdb en hier. Het lijkt wel of het hier vol met azijnpissers zit. Als je films kijken niet leuk vindt, kijk dan niet. En geef zeker geen waardering.

Aldus degene die speciaal een account aanmaakt om alleen dit te zeggen?

Als je moviemeter niet leuk vind, maak dan geen account aan. En plaats zeker geen bericht

Ontopic: deze film heeft maar 20 stemmen op MM in tegenstelling tot de 8000 op imdb. Er kan dus nog van alles gebeuren met het gemiddelde zodra de film breder beschikbaar is. Wat ik ten zeerste betwijfel, want het was mij veel te matig allemaalde monotone (veel te lange ) monologen richting het eind en de schreeuwende indie band tussendoor deden dit meer als een afstudeerproject aanvoelen, leuk idee.had beter uitgewerkt kunnen worden

Jouw recensies lees ik vaker en die hebben meer variatie. Ik meen me te herinneren dat we zelfs discussies hebben gehad onder mijn door mijzelf verwijderde account Gi-Force. Een heel vervelende persoon bij de sectie Series vond het leuk om zijn macht te laten zien als "God"

Mijn punt is dat mensen kijken naar de waardering op moviemeter voordat ze beslissen om naar een film te gaan kijken. Er is een groot verschil tussen een ruime onvoldoende (door 20 mensen waardoor de kans groot is dat er niet meer waarderingen komen) of een voldoende (door meer dan 1000 mensen). 1000 personen geven een statistisch beter beeld dan 20. Waardoor ontstaat er zo'n groot verschil? En ik zie dit bij heel veel films die voorbij komen. Wat kan dan de conclusie zijn?

Ik zie geen mogelijkheid om anders een opmerking te maken dan het aanmaken van een account. En ik heb mijn vorige account verwijderd (die al zo'n 15 jaren actief was) omdat er een nieuwe "God" aangenomen was bij de toen nieuwe sectie "Series" en boos werd omdat ik een fout had gemaakt in een nieuwe omgeving die ook nog niet eens 100% goed werkte. Hij had bij voorbaat al mijn waarderingen zonder overleg verwijderd. Dus bij hoge uitzondering heb ik onder een nieuwe naam en ander e-mail adres een account aangemaakt dat ik ook niet meer ga hergebruiken.

Voordat mensen een film gaan kijken kijken ze toch eerst even op moviemeter, althans dat is een van de beoogde doelen. Er zijn zoveel films dat je wel moet selecteren. Je kan ze niet allemaal bekijken.

Als 20 personen een waardering van een 4/10 geven dan wordt de film met een ruime onvoldoende gewaardeerd. Dan hoef je niet te gaan wachten, zoals je hierboven gesuggereerd, dat er meerdere recensies/stemmen komen. Die gaan niet meer kijken.

Als meer dan 1000 personen een voldoende geven als waardering, wat valt je dan op? Dat is statistisch meer de werkelijkheid. En dit zie ik tegenwoordig bij zoveel films dat het opvallend is. Kijk en check het zelf maar eens. Imdb is in het verleden zelfs even gestopt met de mogelijkheid om te kunnen stemmen door standaard slechte waarderingen. Ik noem die mensen azijnpissers. Hoe zou jij zulke mensen noemen?

De geachte heer Stinessen heeft vandaag (nu is het 13:58) al 21 films bekeken en gewaardeerd. Zijn waardering ligt gemiddeld ver onder de voldoende. Hoe kan Moviemeter dit crewlid serieus nemen ? En dan heb ik het nog niet over wat hij gisteren heeft bekeken en gewaardeerd. Hij mag me toch eens uitleggen waar hij de tijd vandaan krijgt om zo'n weloverwogen stem uit te brengen. Ook rijst de vraag als je zoveel van films kijken houdt het nog wel vol te houden is als zoveel films ver onder de voldoende liggen.

Sorry, maar dit moest ik ergens kwijt

Ja, maar dat moet je niet bij mij doen. Maar ik ben het met je eens dat 60.000 stemmen op films voor iemand van 60 jaar volslagen ongeloofwaardig is. Daarom moet je de stemmen van Stinissen gewoon langs je heen laten glijden.

Tja wat moet ik nou over deze film zeggen? Kijk, er zaten stukken in die ik wel lekker vond, van die rare, bizarre schurende beelden. Die heerlijke WATTEFAK momentjes. Dit waren voornamelijk fragmenten uit de episodes van "the pink opaques". Maar het verhaal was gewoon te dun, het tempo was te traag. Er lag een typisch A24 sausje overheen. En dat stoort best wel eigenlijk.

Ik ben wel fan van A24 heb echt wel hele goede dingen gezien. Maar het lijkt de laatste er steeds meer op dat ze qua vormgeving een soort stijl zoeken. En dat vind ik helemaal kut. Stijl moet niet boven de inhoud gaan staan en dat gebeurt bij deze film wel.

Het deed me erg denken aan "videodrome" alleen de prozac variant. Het wordt nergens zo verontrustend, goor, eng en van de pot gerukt en raar en beklemmend als videodrome. Deze film is een soort hond die zijn tanden laat zien maar nooit doorbijt. Je zit ergens op te wachten maar je kan blijven wachten op een gegeven moment gaan er gewoon credits lopen.

Ik heb iets van een moraal of achterliggende gedachte of iets geprobeerd te vinden hier. Maar volgens mij zit er gewoon bar weinig achter het gordijn. Ja het normale leven is saai, als je je geest geen vrijheid gunt maar je blijft buigen naar wat je omgeving van je verlangt dan sterf je eenzaam, zwak en door niemand gezien. Zoals gezegd, heel dun.

Desalniettemin was het prima te zien hoor, best leuk dat licht allemaal zo en acteerwerk is prima. Dus gewoon 3 sterren maar ja. Kijk, ik ben van een andere tijd (jaren 80) en het oogt allemaal wat veilig, braaf. Is dit nou echt de film die Jane Schoenbrun wil maken? of worstelt ze zelf met een middelmatig bestaan waar ze liever uit zou willen breken? Nou dan moet je toch echt de volgende film wat meer van de pot gerukte gestoorde sh*t gaan doen. Met een echte climax, ze kan het echt wel! Het zit erin laat het beest los YEAAAAHHH!!!

Misschien niet bij A24 maar ergens moet toch een studio zijn die dat aandurft.

Ik heb de film gekeken en afgekeken, maar ik heb geen idee waar de film over gaat.

Saai, vaag en niets wordt uitgelegd en dan het eind...........?

Jammer...

1.5*

Bespreking van I Saw the TV Glow - ikruikversemosterd:

"I Saw the TV Glow is omgeven door een wolk van opwinding en mysterie. De titel alludeert naar sciencefiction en dan is er iets met de fictieve tv-serie The Pink Opaque waar de zwaarmoedige tieners Maddy en Owen, vreemdelingen in een conservatieve samenleving, geobsedeerd naar kijken. Alles heeft te maken met de zoektocht naar genderidentiteit. Met de vraag tot in hoeverre je jezelf wil en kan zijn in een wereld waarin afwijkingen nauwelijks getolereerd worden.

Net zoals Maddy en Owen zich vervreemd voelen van de maatschappij, zo ervaar ik vervreemding bij I Saw the TV Glow. De door Jane Schoenbruns opgebouwde wereld heeft veel weg van een gekunstelde stijloefening à la David Lynch. De symboliek is vrij opzichtig en de rol van The Pink Opaque maakt een gezochte indruk.

Daartegenover presenteren Schoebrun de wereld als een benauwende plek waarin abnormaliteiten gesmoord moeten worden. De horror komt niet van sciencefictionmonsters, maar de verwachting dat Owen en Maddy zich “normaal” gedragen. Onrealistische verwachtingen met catasrofale gevolgen.

Ik heb ook begrepen dat I Saw the TV Glow de status van moderne klassieker heeft gekregen in de regenbooggemeenschap. Duizenden liefhebbers herkennen zich in de worstelingen van Owen en Maddy, hoe de twee wanhopig proberen een plek in de wereld te vinden en welke belangrijke rol hun geliefde tv-serie daarbij speelt.

Voor maximale impact hadden Schoebrun de trip van I Saw the TV Glow meer mogen openbreken, de film is te eigenzinnig voor een negatief oordeel."

De film van Jane Schoenbrun vertelt over de zuigende werking die van de televisie uitgaat. De televisie die zowel louterend als schadelijk kan werken. In de film volgen we twee sociaal geïsoleerde en naar autisme neigende tieners die door hun gezamenlijke fascinatie voor een tv-serie een nauwe band met elkaar opbouwen. The Pink Opague heet de serie waarvan Owen (Justice Smith) en Maddy (Bridget-Lundy Paine) in de ban zijn. Een fictieve fantasyserie uit de jaren 90 die er onschuldig uitziet maar die onder de oppervlakte verontrustende ondertonen herbergt.

In het eerste deel van de film kan de kijker met een ongegeneerde hang naar nostalgie in de popcultuur van de jaren 90 duiken. Bekende tv-series komen langs. Mode en muziek worden bepaald door emo en grunge. En zoals het veel tienerfilm uit die jaren, betaamt is er een vertelstem die het verhaal begeleidt. In dit geval is dat de stem van Owen die de gebeurtenissen in zijn eigen leven van commentaar voorziet.

De Pink Opague krijgt gaandeweg een onmiskenbaar effect op het leven van de beide fans. Owen heeft moeite om realiteit van fictie te onderscheiden. Ook Maddy kampt met dit probleem en haalt wijsheden en profetieën uit de serie om in haar bestaan in te passen. Van een nostalgische trip is de film verandert in een film vol duisternis. I Saw the TV Glow verwordt tot een nachtmerrie die sluipenderwijs de film binnenkomt en de film eveneens (en gelukkig) in een iets hogere versnelling duwt. In fragmenten worden metaforische spookbeelden losgetrokken die de somberte van het isolement, de meedogenloze sociale druk en de teleurstelling om niet de persoon te kunnen zijn die je bent, bevestigen. Spookbeelden die de personages onder ogen moeten zien.

Jane Schoenbrun vangt elementaire thema’s als sociale vervreemding, emotionele afstomping en onverschilligheid in realistische en surrealistische beelden. Cinematografisch goed uitgevoerd, Verhaaltechnisch niet steeds even boeiend. Soms wat haperend en te afwachtend. Met personages die wat mij betreft wat expressiever in hun doen en laten hadden mogen zijn. Geen onaardige film.

Zeer sfeervolle film die, ondanks het toch trage verloop, de aandacht de volle 100 minuten wist vast te houden. De plotontwikkeling vond ik niet zo interessant, maar de beelden en de ongemakkelijk sfeer die bij tijd en wijle vertoond werd, gaven me een heerlijk mysterieus en beklemmend gevoel. Gelukkig wordt er niet nog eens een hele uitleg gegeven, maar blijft het tot het einde een beetje in een wazige sfeer hangen.

Horror zou ik het niet noemen, maar wel een onvervalste "mystery".